Diep bedroefd . . .

Als er één ding is waar schrijver dezes zich altijd weer op verheugt, dan is het wel het bezoeken van topsportwedstrijden (NK’s, EK’s, WK’s, OS).

Inderdaad is het zo, dat men ‘het op tv veel beter ziet’, maar ik wil het niet alleen zien, maar ook voelen, ruiken, horen, proeven!
Ik wil de lichaamstaal van ‘de sporter onder druk’ waarnemen en cruciale momenten, al dan niet succesvol, aanschouwen en de reactie van de sporter daarop zien! Van dat alles krijg je op tv niets mee, men moet het dan vaak doen met wat de tv-mensen je voorschotelen!

Het stemde mij dan ook diep bedroefd, dat ik het NK dammen op Urk vandaag aan mij voorbij moest laten gaan; op het werk kon ik niet gemist worden, vrij nemen was geen optie.
Arbeid adelt zegt men weleens; dat betekent dat men door hard werken een nobeler mens wordt; nou, dan maar wat minder nobel. Ik had er vooral vandaag (eerste ronde) erg graag bij willen zijn. Tijdens de openingspartijen is een ieder nog vol goede moed.
Eens zien wie de eerste slag slaat en hoe de verslagene daar dan weer op reageert!

Barkeltje . . .

In de ‘voorstelling der strijders op het 100-ruiten-bord’ (zie link ‘spelers’ hierboven) probeerden we Marino Barkel aan te sporen tot meer “Rock and roll on the draugthsboard” en we gaven Ben Provoost de vrome opdracht om veel schade bij zijn opponenten aan te richten. Nou, het moge duidelijk zijn (na het zien van de beelden), geen van beide trok zich er ook maar een sikkepit van aan!
Barkel swingde voor geen meter en ja inderdaad, Provoost richtte schade aan . . ., bij zichzelf.
Was het mededogen, angst of gewoon hautain dat Barkel genoegen nam met slechts (één) schijfwinst!
Het maakt ook niets uit; vanaf nu staat in de boeken Provoost-Barkel 0-2.

Ondertussen lijkt de verbinding met Urk te haperen; diverse partijen lijken ‘dood geslagen’ te zijn. Spanning op vrijwel alle borden; oh lieve moedertje, waarom ben ik niet daar!

Volop . . .

Debutant Nico Knoops ging er volop tegenaan; mededebutant Martijn van IJzendoorn mag dan wel een veel hogere rating hebben, maar daar trok Knoops zich (gelukkig) niets van aan. Reeds op de 5de zet hadden beide spelers een voorpost geposteerd en na een zet of 10 konden de theorieboeken de prullenmand in.
Wat er zich daarna afspeelde op het bord laat ik graag aan echte analytici over. Het werd een soort ‘spel langs de randen’ (hebben de heren in Friesland zitten oefenen en dan toevallig in het verkeerde spel?), waar voor een eenvoudige liefhebber geen touw aan vast te knopen was (althans niet voor deze simpele ziel). Op de 37ste zet zette Van IJzendoorn een combinatie in, die winnend bleek.
Dus ook genoteerd: Van IJzendoorn-Knoops 2-0.

Aaah. . .

Vloeken heeft geen pas, maar een hardgrondig aaah moet kunnen; ik zal het maar eerlijk bekennen, ik ben een fan van Auke D. Scholma, waarom(?), waarschijnlijk om zijn avontuurlijke inslag (op het bord) en ook het generatiegenoot zijn speelt een rol en anders zijn ‘Fries om utens’ wel. Nu ben ik ook gecharmeerd van Wouter Sipma, in veel doet hij mij denken aan de jonge Scholma; gepassioneerd, avontuurlijk, creatief en bovenal sympathiek én de achternaam van beide eindigt ook nog eens op ma.
Nou jongens (en teamgenoten bij Hijken DCT), een spannende remise dan maar! Nou nee, de computer sloeg zo rond de 35ste zet al gevaarlijk uit, in het nadeel van Scholma; op een bepaald moment moest hij zetten doen, die hij liever niet speelde, maar ja, ‘passen’ wordt in het edele damspel normaliter niet geaccepteerd!
Uiteindelijk forceerde Sipma een doorbraak en toen zag Scholma dat doorspelen het heilloze optie was.
Poeh, een derde tweepunter; wederom genoteerd: Scholma-Sipma 0-2.

Plotseling zien we alle uitslagen in beeld, tsjongejonge . . .!

Snel verder . . .

In het verleden heeft titelverdediger Alexander Baliakin in de eerste ronde van een NK regelmatig overhoop gelegen met . . . zichzelf!
Ik herinner me nog een bizarre nederlaag tegen Frits Luteijn in Heerhugowaard (2012) en ook een jaar later ging het in Steenwijk mis tegen Pim Meurs (Pim, wo bist du?). Sindsdien heeft Baliakin zijn leven gebeterd en speelt hij in de eerste ronde van een NK remise, maar vandaag zou het toch anders (beter) moeten tegen Waldo Aliar, ‘op papier’ een tegenstander waar Baliakin van zou moeten winnen.
Toen ik zo rond de klok van vier uur de partij voor het eerst zag, gaf ik weinig meer voor de kansen (op een puntendeling) voor Aliar.
In mijn gedachten zag ik hem al achter het bord zitten; rustig en met de overjas nog aan (Waldo komt uit Suriname en kan blijkbaar maar moeilijk wennen aan het Nederlandse klimaat), maar misschien zit ik er helemaal naast (wat zijn uitmonstering betreft dan, want hij is altijd kalm en bedaard).
Ook het offer dat Aliar op de 41ste plaatste leek in het voordeel van Baliakin te werken, wel moest ‘de Bal’ de schijf voorsprong weer inleveren.
Aliar was echter bijzonder slagvaardig; offerde op de 47ste zet opnieuw, weer moest de titelverdediger zijn gewonnen terrein prijsgeven en ja, toen werd plotseling de vrede getekend.
Dus, Aliar-Baljakin 1-1.

Oudje van stal . . .

Routinier Ron Heusdens nam het op tegen de jongste van het (NK-)gezelschap, Jitse Slump. De 17-jarige Slump leek op een gegeven ogenblik wat ‘uit positie’ te zijn gespeeld,
maar gaf in het vervolg geen kansen weg. Heusdens probeerde het nog via het ‘kerkhofveld’, maar dit was geen lang leven beschoren.
Toen graaide Heusdens maar eens in de oude toverdoos en kwam, op de 36ste zet, met (het offer van) Dussault op de proppen; Slump had toen verkeerd kunnen reageren, maar deed dit niet. Vervolgens kwam er een dammeneindspel op het bord; altijd intrigerend, maar eigenlijk viel dat tegen, want de dammen waren ’te gebonden’. Nadat er wat schijven waren geruild, werd vrij snel tot een puntendeling besloten.
Slump-Heusdens 1-1.

Zekerheidje . . .

De partij Hein Meijer tegen Anton van Berkel leek eigenlijk op voorhand een ‘zekerheidje’; remise!
De partij is (op het moment van schrijven) niet goed ’terug te spelen’; zo nu en dan ‘verspringt de stand’ en de gespeelde zet wordt met 4 vraagtekens aangegeven!?!
Maar als we het één en ander proberen te reconstrueren, dan lijkt het er op dat (op het moment dat de stand op het bord genormaliseerd is) Van Berkel toch wist door te breken.
In ieder geval is de partij gewonnen door Van Berkel en dat is absoluut een ‘extra plusje’, want Meijer verliest zelden.
Meijer-Van Berkel 0-2.

Usio Conclusio . . .

Een spectaculair begin van dit NK Dammen Algemeen; vier overwinnaars (klein feestje) en dus ook 4 verliezers (wonden likken). De twee remises heeft waarschijnlijk één winnaar van Surinaamse afkomst; ach hoe het ook zij, de mannen zullen het vanavond wel niet laat maken, want morgen staat er een dubbele ronde op het programma.
En daar zijn we (schrijver dezes in meervoud) bij!!

Tjalling van den Bosch.

Dit vind je misschien ook leuk...