Verzoek . . .

Tijdens de nu al legendarische tweekamp om de wereldtitel dammen 2016, kreeg ik van Stichting Aanzet het verzoek om tijdens het NK-Dammen 2017 (fasten your seatbelts!) ‘de ronde-verslagen’ te schrijven.

Hier stond ik niet geheel onwelwillend tegenover, maar ja, creativiteit moet natuurlijk wel beloond worden.

Opvallend genoeg waren we ‘er zomaar uit’; het was duidelijk dat men (‘de mannen van Stichting Aanzet’; mannen ja(!), bepaalde zaken moet je gewoon aan ‘het sterke geslacht’ overlaten!) mijn pennenvruchten niet als sluitpost van de begroting zag.

Maar . . ., zoals altijd(!), bleek er een ‘addertje onder het gras’ te zitten; gisteren (9 januari 2017, terwijl het NK-Dammen 2017 plaatsvindt van 6 april t.e.m. 15 april!) kreeg ik het verzoek, bij monde van de penningmeester, of ik “alvast een stukje zou willen schrijven?”. Ja maar uh . . ., waar moet ik over schrijven(?) en ja, de waardering voor het extra werk moet er natuurlijk ook ‘naar zijn’! Nou, het was allemaal geen probleem; ik moest gewoon schrijven zoals ik het altijd al doe en de appreciatie zou ruimschoots zijn.

Nou, toe dan maar . . .

Hoe begin je eigenlijk aan een dergelijk literair hoogstandje? Wat voor ’timbre’ moet ik aannemen?  Natuurlijk kan ik de bombastische toon van (schaak-)journalist Lex Jongsma opzetten, of het altijd provocerende lied van (schaakgrootmeester en schrijver) Hein Donner aanheffen.

De manier van schrijven van (ooit de meest begenadigde linksbuiten van v.v. Vigor Hamme – West-Vlaanderen) Herman Brusselmans leek mij iets teveel van het goede. Gelukkig kreeg ik plotseling ‘uit het niets’ een ingeving:

We bevinden ons in warrige tijden.

God heeft Leonard Cohen tot zich geroepen en ons op dezelfde dag Donald Trump als ‘President-elect’ gegeven.

Een Noord Koreaanse idioot moet zo nodig intercontinentale kernraketten hebben.

Terroristen teisteren de wereld.

Om nog maar te zwijgen over de desastreuze gevolgen van de privatisering van de Post en de Spoorwegen, alsmede de introductie van Het Weeralarm

Ik verlang zo terug naar de tijd dat ‘uitdagingen’ nog gewoon problemen heetten.

“Het oude is aan het sterven en het nieuwe wordt nog niet geboren, nu is het de tijd voor monsters”, (Antonio Gramsci, 1891-1937).

In deze kwade dagen biedt het wellicht verzachting ons heil te zoeken in structurering van ons leven.

Vasthouden aan traditie kan in deze soelaas bieden!

Daarom nodig ik u, namens Stichting Aanzet, van harte uit om een kijkje te komen nemen op Urk, tijdens het NK-Dammen 2017.

Op Urk . . .


Urk was altijd een eiland, gelegen in de Zuiderzee en nadat de Afsluitdijk was voltooid, bleef Urk in eerste instantie nog steeds door water omgeven.

Pas toen men de Noord-Oost-Polder had drooggemalen (1942) werd Urk aan het ‘vaste land gekoppeld’.

Toch leeft het eilandgevoel anno hodie nog steeds bij de Urkers, dus daarom wonen zij ook nu nog op Urk, in plaats van in Urk.

Voor meer informatie over het NK Dammen 2017 verwijs ik u gaarne naar het persbericht dat eerder deze maand is uitgegaan.

Tjalling van den Bosch

Dit vind je misschien ook leuk...