Europarlementariër . . .

Vanmiddag voelde schrijver dezes zich net een Europarlementariër(!); inklokken, uitklokken en centjes in de pocket, doei. Wat wil het geval(?); de elektronische damborden weigerden dienst; niet dat de heren dammers er last van hadden, maar ‘de wereld’ kon niet meegenieten.

Met andere woorden, er was geen livestream; niemand, buiten de spelers en de aanwezige toeschouwers om, kreeg ook maar iets mee van wat er zich afspeelde op de damborden. De organisatie werd platgebeld, zelfs de nietsvermoedende uitbater van de speelzaal (Het Achterhuis) moest uitleg geven over het hoe en waarom de mensen thuis verstoken bleven van ‘de partijen’!

Toen ik rond 13.00 uur aankwam in de speellokaliteit zag ik, dat de analyseruimte, waar Paul Oudshoorn (nog steeds) het publiek vermaakt met zijn analyses, uitpuilde; logisch, want dat was de enige mogelijkheid om nog iets van het spektakel mee te maken!
Na afloop van de ronde informeerde ik bij Oudshoorn naar ‘de partijen’, maar ook hij wist niets te melden, ook hij had niets van het begin meegekregen en ook later verliep het moeizaam. Ja, dan kan ik u ook niet meer melden dan de uitslagen van de zevende ronde:

Meijer-Provoost 0-2
Van IJzendoorn-Heusdens 1-1
Barkel-Aliar 2-0
Sipma-Baliakin 1-1
Scholma-Slump 1-1
Knoops-Van Berkel 0-2

Uitklokken en op zoek naar de penningmeester . . .!

Sketch

Ik neem u even mee terug naar de vijfde ronde en wel specifiek naar de partij Anton van Berkel en Waldo Aliar. Halverwege dit treffen haalde Van Berkel een speelgoedhondje uit zijn tas en zette het beestje naast zich neer; op zich opmerkelijk natuurlijk, maar ach. Echter het beestje had priemende oogjes en die richtte Van Berkel precies op zijn tegenstander.
Dit soort fratsen heeft Van Berkel (volgens overlevering) wel vaker uitgehaald en over het algemeen hebben zijn tegenstanders er een hekel aan; het gevoel de hele tijd te worden aangestaard, vindt men niet leuk. Er waren zelfs opponenten die er een voodoo-ritueel in zagen, maar ach, je maakt Waldo de pis niet lauw met dergelijke strapatsen, hij glimlachte vriendelijk en ging door met waar hij mee bezig was, dammen.
De partij eindigde uiteindelijk in een puntendeling. Hoofarbiter Ton Coenen kent zijn (dam-)pappenheimers en aanschouwde het tafereel van een afstandje; nadat hij zag, dat Aliar zich er totaal niet om bekommerde liet hij ingrijpen achterwege.
Na afloop van het treffen echter sprak de referee Van Berkel er wel op aan. Het tweegesprek ging als volgt: “Anton, ik wil niet, dat je dat hondje weer op tafel zet, anders moet ik optreden, het is hier geen kermisattractie”!
Van Berkel respondeerde beduusd met: “Maar mag ik dan mijn pinquïn wel op tafel zetten”?
Beste lezers (m/v), dit is toch een sketch die linea recta naar de Andre van Duin-lachcarrousel kan!

Ronde acht

Ik moet direct weer beginnen met Van Berkel; het zou best eens kunnen, dat hij zojuist een Nederlands record heeft gevestigd! Toe maar; inderdaad, maar helaas voor Anton is het niet positief! In zijn partij tegen klassementsleider Martijn van IJzendoorn gaf hij reeds na 15 zetten op!
Triest natuurlijk, te meer omdat Van Berkel juist in deze partij sterk aanvallende bedoelingen leek te hebben. Hij was echter onzorgvuldig en dat kwam hem na 10 wederzijdse zetten op schijfverlies te staan!
Een klassieke fout der overhaasting(?), het zij zo; Van Berkel-Van IJzendoorn 0-2.

Het duurt voorlopig nog wel een tijdje voordat de volgende uitslagen binnendruppelen, oeps, nee dus, Alexander Baliakin wint van Nico Knoops. Black Wednesday voor Knoops(!), vanmorgen/middag was er verlies tegen Anton van Berkel (hij blijft maar terugkomen!) en nu loopt Nico vroeg in de partij in een zetje!
Baliakin blijft dus voorlopig in het spoor van Van IJzendoorn, zij het op gepaste afstand; de confrontatie tussen beide grootmeesters is morgen (13-4-2017)!! Geen vrijdag, maar wel de dertiende(!); zou één of de heren bijgelovig zijn?

Ik zou zeggen beste mensen, neem niet het risico en kom naar Het Achterhuis; de naam van het etablissement doet voor sommige van u misschien het ergste vrezen, maar nee, wees gerust het is een A-locatie (top), met van alles en nog wat, dat de inwendige mens graag tot zich neemt (natuurlijk ook vis; u bent dan wel op Urk natuurlijk). Voor mij geldt dat zeker, als aanhanger van de Heilige Maag (waar ik graag én ruim aan offer).

Remise in?

De heren Meijer en Barkel troffen elkaar in deze achtste ronde; twee spelers die volkomen verschillend ‘in hun vel zitten’. Meijer had in de ochtendronde een flinke uppercut gekregen van Ben Provoost, terwijl Barkel juist een tikkie had uitgedeeld aan Aliar. Tijdens de partij gebeurde er van alles en toch ook weer niets; uiteindelijk kwam het aan op de kennis van het aloude (late) klassieke genre!
De strijd in het ‘klein klassiek’ wordt nog weleens onderschat; aan de éne kant lijken de stellingen precies eender, maar daar zit ‘m nou precies de kneep; diegene die aan zet is, wanneer de stand op het bord zijn hoogtepunt bereikt, kan weleens voor onoverkomelijke problemen komen te staan. Het is raadzaam om zetdwang aan te zien komen en reeds in een eerder stadium maatregelen te nemen. Dat deed Barkel niet en toen kwam Meijer op winst te staan, maar . . . er werd besloten tot een gelijkwaardige puntendeling!
Geluk dus voor Barkel, hij zeilt duidelijk voor de wind; Meijer daarentegen? Ach Hein, jongen, laten we er vooral geen grapjes over maken (zelfhaat, zelfbeklag, denk ik zomaar, of zouden ze . . .?).

Het wil maar niet

In eerder schrijvens heb ik niet onder stoelen en banken gestoken, dat ik fan ben van (generatiegenoot) Auke Scholma; helaas wil het maar niet vlotten met mijn idool. Al enkele dagen probeer ik hem op te peppen, maar Auke blijft maar in de nederklits (Friesisme, maar wel begrijpelijk, denk ik) zitten. Vandaag was zesvoudig wereldkampioen dammen Harm Wiersma bij het NK en voor aanvang van deze ronde liet ‘de zesvoudige’ aan Scholma weten dat het zo niet langer kan!
Wiersma’s woorden leken niet al te veel indruk te maken op Scholma, maar waar ik nog weerwoord kreeg, hield hij nu zijn kaken op elkaar . . .! De tegenstander in deze ronde (van Scholma) was Ron Heusdens en die had in de ochtenduren aan Waldo Aliar verteld, dat hij al 28 partijen lang niet had verloren; Aliars reacties was wijselijk: “Dat kun je beter niet zeggen Ron . . .”! De partij Heusdens-Scholma bleef lange tijd in evenwicht, maar op een gegeven ogenblik ging Scholma op avontuur; even later kwam Heusdens dusdanig in de problemen dat hij ‘een schijf moest geven’. Dat bleek voldoende voor Scholma, hij liet zich dit buitenkansje niet meer ontnemen;
Heusdens-Scholma 0-2.
Zouden de woorden van Wiersma meer gewicht in de schaal hebben gelegd dan de mijne?

Vrij ongemerkt

Op kousenvoeten had Ben Provoost zich in de tussenstand iets omhoog gewerkt, nadat hij dramatisch was gestart; in deze ronde moest hij het opnemen tegen Jitse Slump, die zich tot nu toe degelijk heeft gehandhaafd bij zijn (senioren)NK-debuut. In het onderlinge treffen deed Slump wat hij het liefst doet, aanvallen; nadat hij het nodige terreinvoordeel had verkregen, vond Provoost het welletjes en bracht een changement aan. Dit zinde Jitse klaarblijkelijk niet, want als snel probeerde hij aan te vallen op de andere vleugel.
Op zich bleef de partij in evenwicht, tot de 44ste zet van Slump; hij liet een 1 om 2 ‘in staan’, met andere woorden hij liet schijfverlies toe(!); het voordeeltje werd door Ben vlot geaccepteerd. Het was al wel duidelijk dat Jitse nog wel doorbraakkansen kreeg, maar daarvoor
moest hij dan nog wel een extra schijf offeren! Het liep allemaal anders dan dat schrijver dezes had verwacht, maar voordat het (mij) allemaal een beetje duidelijk werd, besloten de heren tot een gelijkwaardige puntendeling.

Déja vu

Wouter Sipma beleeft tijdens dit toernooi een aha-erlebnis; net als in het NK van afgelopen jaar, lukt het hem maar niet om veelbelovende (voordelige) standen tot winst te voeren; tegen Waldo Aliar moest het in deze ronde dan toch een keer lukken.
Aliar ontpopt zich in dit toernooi als een ware ‘puntsprokkelaar’ (zes remises tot nu toe); vooral in ‘kleine standjes’ is hij moeilijk te verslaan. Eigenlijk is daarmee het verhaal van de partij Aliar-Sipma verteld; Wouter probeerde het wel; Waldo accepteerde een nadeeltje (hangend schijf op 31) en toen zag het er wel veelbelovend uit voor de Sip, maar de winst kwam er niet!
Op voorhand stond Sipma op mijn ‘briefje kanshebbers’, maar daar kan hij zo langzamerhand (helaas) wel vanaf, alhoewel ‘het podium’ (en plaatsing voor het NK 2018) nog wel haalbaar is voor hem.

Wouter Sipma: met kenners (o.a. Roel Boomstra, Rob Clerc, Harm Wiersma) kijken wat er allemaal had kúnnen gebeuren in de remisepartij tegen Alexander…

Morgen om 13.00 uur is de start van de negende ronde; komt allen, want u weet dan zeker, dat u niets hoeft te missen van hét treffen tussen Martijn van IJzendoorn en Alexander Baliakin.

Tjalling van den Bosch