Dammen in Kraggenburg . . .

De damkaravaan is coming to town!! 

Door Tjalling van den Bosch

Vraag . . . 

Nu kan men zich natuurlijk afvragen “wat heeft Kraggenburg met dammen?”.

Voor een correct antwoord moeten we helaas overgaan naar de verleden tijd! Zo’n 50 jaar geleden werd er in Kraggenburg een damclub opgericht. Uit krantenknipsels uit die tijd blijkt: “Er wordt op woensdagavond gespeeld in het Prot. Centrum en men kan voor meer informatie terecht bij W. Verbeen en J. Ziel”. De eerst genoemde (W. Verbeen dus) werd ook de eerste clubkampioen van Damvereniging Kraggenburg. Verder maken we uit de krantenknipsels op dat het allemaal nogal laagdrempelig was; “niveau huisdammer” valt er te lezen en “dat het peil dus geen belemmering hoeft te zijn voor de nieuwe aanwas”.

Uit een ander krantenbericht maken we op dat een zekere IJ. Haven uit Marknesse bij de prille damvereniging een simultaan gaf; deze IJ. Haven won alle partijen (lekker voor een beginnend dammer!). Verder lezen we dat: “De jeugdigen M. Boerema en R. Pettinga de heer IJ. Haven het langst weerstand wisten te bieden. Waaruit blijkt dat de jongeren in dit éne jaar flink vooruit zijn gegaan. De top zal in de naaste toekomst terdege rekening met hen dienen te houden”. En ook: “Na afloop liet Haven, Nederlands jeugdkampioen 1969, nog enige combinaties zien naar aanleiding van de gespeelde partijen”.

Echter, vrij kort daarna werd het angstvallig stil omtrent Damvereniging Kraggenburg, men kon de weelde van een damclub blijkbaar niet lang dragen! Misschien is het een goed idee om de jeugd van Kraggenburg te voorzien van damborden en damschijven (DamZ!) en ze door te verwijzen naar iemand die gespecialiseerd is in het wegwijs maken in onze prachtige damsport (info@dedenksportdocent.nl)!?!

Wat dan wel . . .?

Wat heeft het bijna 1.500 zielen tellende Kraggenburg heden ten dage dan wel te bieden? Het liefst gaat uw penneleur in zo’n situatie zelf op onderzoek uit en laat wervende teksten via de diverse sites en brochures voor wat het is. Dus, op een zonnige woensdagmiddag in september, samen met mijn bevallige voordeurdeelster, op de trike gestapt. Voor minder motorisch begaafden: Een trike is een driewieler, die van voren op een motor lijkt en van achteren op een auto! De bijna 200 paardenkrachten voerden ons in no-time vanuit Lemmer de Noordoostpolder in; het was heerlijk toeren op de goed onderhouden en schone wegen van ‘het nieuwe land’.

Alles in de Noordoostpolder is van te voren bedacht; geen slootje is spontaan gegraven. Tot op de laatste centimeter is de inrichting uitgetekend, letterlijk met een liniaal! De grootte van de kavels, de afstanden tussen de boerderijen, de omvang van de dorpspleinen, ze zijn allemaal weloverwogen tot stand gekomen. Nu, ruim 70 jaar na de inrichting, is het verworden tot een prachtig stukje agrarisch Nederland. Wel was het duidelijk waarneembaar dat een enkele polderbewoner (Homo Zuiderzeelandicus) deze dag had uitgekozen om uien te rooien! Tja, dan had je maar met de auto moeten komen!

Na ruim een uur kwamen we heelhuids in Kraggenburg aan; eerst maar even iets nuttigen leek een goed plan en waar kan je dat beter doen dan in Hotel Van Saaze (inderdaad, waar de speelzaal is voor het komende NK Dammen Algemeen). Na enkele consumpties en een hapje (bourgondische kroketten; van harte aanbevolen) zijn we richting Nationaal Park De Weerribben gereden; slechts een tochtje van enkele minuten.

Hotel van Saaze

By the way; Tijdens het starten van de trike was er een oudere dame die nogal schrok van het motorgeweld; waarschijnlijk doelend op mijn (inderdaad enigszins aanwezige) overgewicht, beet zij mij met enig venijn “Fietsen is veel gezonder” toe! Zelfs mijn toch niet ongevatte “Nou, dan moet ik maar meer fietsen eten” bleek haar niet van haar irritatie af te helpen! Na nog wat gekrakeel namen we met een flinke dot gas vriendelijk afscheid van haar. Maar goed, dit geheel terzijde natuurlijk.

Nationaal Park De Weerribben -Wieden is een prachtig stuk natuur, met volop fiets- en wandelpaden die allen in de top van ‘Nederland op z’n mooist’ terug te vinden zijn. Ook is het mogelijk om door het zompige gebied te varen; met een kano bijvoorbeeld, of met een boot met fluistermotor (dat dan wel weer). Met een trike moet je daar echter niet willen zijn en dus zijn we vanaf de (westelijke) rand van het natuurgebied richting Blokzijl gereden. Vanwege horecagelegenheid Kaatje Bij De Sluis wordt Blokzijl zelfs vermeld in de Michelin-gids! Hierin valt o.a. te lezen: “Blokzijl is een pittoresk stukje Nederland met een traditionele sluis en typische bakstenen huisjes”.

Tegen de klok van zes uur (’s avonds) waren we weer thuis (het zal de Nederlander een zorg zijn als de wereld vergaat, als om zes uur het eten maar op tafel staat!), na een heerlijk middagje toeren door de Noordoostpolder.

Kraggenburg mag dan wel geen damclub meer hebben, het is wel een prachtig stukje Nederland!

Het is maar dat u het weet.